با دلـــــــــــــم بازی نکن ،

من در بی حوصلگی هایم با تو زندگی کرده ام.

این روزها هر احساس بی سروپایی راعشق می نامند…

که «سلام»ساده‌ترین واژه میان آدم‌ها…

برایمان تبدیل به دشوارترین واژه شد…

چنان که برای بیانش..

باید به دنبال بهانه بگردیم…

تنها کمیییییییییییییییییییییییییی

 برای چشم به هم زدنی دستت را به من بده تا دلت را در آغوش گیرم.

                                                              فقط برا یک بار !

اینهمه دل در دنیا هست,

که هیچ کدام برایم تنگ نمی شود…

به تمام دلایلی که نیستی …

و به اجبار آروم می گیرم …

چه اجبار تلخی …

این تعارف نیست….

زندگی من است….

.

می آیی نه؟؟؟؟

اگر سرت را روی سینه ام بگذاری…

هیچ صدایی نخواهی شنید..

قلب من طاقت این همه خوشبختی رو نداره…

مسیر عاشقی پایان ندارد..

مرا در چشم خود آواره کردی..

نگاهت دور برگردان ندارد…

سر درگم..

سر گیجه..

سر به هوا..

چقدر “سر” به سرم می گذارند..

دقیقه های سرد بی تو

.

از طلوع عشق…

تا..

غروب سرنوشت…

و به دلیلی بهتر آن ها را خارج می کند…

و تو در قلب من..

او عزیز مصر شد..

و تو عزیز دل من…

به قلبم قول داده ام..

نگذار بدقول شوم…

دیدی که این بلور درخشان عمر من..

بازیچه بود..

دیدی چه بی صدا..

دل پر آرزوی من..

از دست کودکی که ندانست قدر آن..

افتاد زمین…

دیدی دلم شکست….

آمده است که بماند…
برای
همیشه…
غم تو…

یکی از آن گریه های شیرین کودکی ام را پس بده.

آنکه تا لحظه خاموشی گفت..

تو مرا یاد کنی یا نکنی..

من به یادت هستم…

نماز آیات میخوانم وقتی گرفته ای…

تا آرامش را تجربه کنی…

تا سقف آسمان پرواز کنم و رویش دراز بکشم..

آرام و آسوده…

مثل ماهی حوضمان که چند روز است روی آب دراز کشیده.

تو قسمت من نه…

مال مردم بودی..

قربون دلم برم که مال مردم خور نیست..

زندگی کن…

چرا که..

“دقت” .. “دق ات” میدهد..

تو که میدانی …

من چای تلخ دوست ندارم …

هوس فنجانی دیگر کرده ام …

کمی بیشتر بمان …

من تنها هستم اما تنها من نیستم…

مــــی گــــویــنــد ســـــاده ام ..!

مـــی گـــویـــنـــد تــــو مــــرا با یــک نــگــاه ..

یـــک لبـــــخـنـــد ..

بــه بــازی میـــــگیــــری ..!

مــــــی گـــــوینــــد تـــرفنــدهـــایت ، شـــیطنـــت هــــایت ..

و دروغ هایـــت را نمــــی فهمــــم ..

مــــــی گویند ســــاده ام ..!

اما مــــــــن فـــــقــــــط دوســـتـــــت دارم ..،

همیـــــــــن!

و آنــــها ایــــن را نمـــــــیفــــهمنــــد ..

کاش اعتراف کنی

… جهنمی در کار نیست…

برای ما همین روزهای برزخی زمینی کافیست.

به نام بغض….”

عشق گم شده من..

نبودن هایی هست که هیچ بودنی جبرانشان نمیکند،وآدمهائی که هرگز

تکرارنمی شوند….

وتو آنگونه ای…

فقط همین…

از عشقش ..

که حالا به جای دل بستن یخ بستم …

حالا به سمت احساسم نیا که لیز میخوری !!

از بغــض !

فقط گاهـی …

خـط ِ اشکی …میسـوزانـد صـورتـم را.

ببار …

من سفر کرده ای دارم که پشت پایش آب نریختم …!

.کاش میدونستی …
اونی که نشسته …
همیشه خسته نیست !
شاید جایی برای رفتن نداره …!!!

ترانه می شوند و یکی میخواند و چه دردآور است …

عاشقانه هایی که می نویسی جز او …

همه را به یاد عشقشان بیاندازد…

و تو …

همچنان بنویسی بدون این که عشق کسی باشیو یا حتی در یاد کسی …

دنیا آنقدر کوچک باشد که آدم های تکراری را روزی هزار بار ببینی …

و آنقدر بزرگ باشد …

که نتوانی آن کس را که دلت میخواهد حتی یک بار ببینی …